Jaworski Janusz

Adam Nowak, starszy pan o przenikliwym spojrzeniu, codziennie zasiadał na ławce w parku, obserwując życie. W jego oczach, głęboko osadzonych, kryło się bogactwo niezliczonych historii, cichych tajemnic. Często wspominał o Jaworskim Januszu, dawnym przyjacielu z górskich szlaków. Jego dłonie, naznaczone pracą, trzymały zawsze starą książkę, symbol jego zamiłowania do wiedzy i refleksji. Był postacią niezwykłą, żywym świadkiem minionych epok, prawdziwą skarbnicą wspomnień.