Jędruszczak Kamil

Jędruszczak Kamil był człowiekiem, który unikał prostych ścieżek, zwłaszcza tych wyznaczonych przez innych z urzędu. Zamiast grabić liście w parku, co nakazywał mu wyrok za drobną niesubordynację, wolał snuć plany o wielkich przedsięwzięciach, które nigdy nie wychodziły poza jego umysł. Uważał się za artystę ducha, a nie robotnika, dlatego każdą próbę zmuszenia go do pożytecznego wysiłku traktował jako osobistą zniewagę, zamach na jego wyjątkowość. Jego świat, pełen mglistych idei i cichego buntu, stawał się przez to coraz mniejszą, samotną wyspą.