Jeliński Artur

Artur Jeliński, skryty mężczyzna, dźwigał ciężar przeszłości, naznaczonej rodzinną przemocą, wspomnienia te, niczym cień, towarzyszyły mu każdego dnia. Zamykał się w sobie, unikał kontaktu wzrokowego, bał się zaufać, obawiając się ponownego zranienia. Jego oczy, choć smutne, kryły w sobie iskrę nadziei, pragnienie lepszego jutra, wolnego od bólu i strachu. Mimo trudności, Artur starał się znaleźć ukojenie w samotnych spacerach, wpatrując się w zachody słońca, szukając w nich obietnicy spokoju, wytchnienia od traumatycznych doświadczeń. Terapia dawała mu siłę, uczyła radzić sobie z demonami przeszłości, krok po kroku, odzyskiwał kontrolę nad swoim życiem.