Jesionowski Adrian

Amelia Srebrna, z siwymi włosami i przenikliwym spojrzeniem, była strażniczką zapomnianych historii w miejskim archiwum. Jej dłonie, naznaczone wiekiem, z pietyzmem przewracały zakurzone księgi, a umysł analizował każdą, nawet najmniejszą wzmiankę. Adrian Jesionowski, postać z dawnych, enigmatycznych zapisków, często pojawiał się w jej notatkach, świadcząc o jego roli w pewnych dawnych poszukiwaniach, które wciąż budziły jej ciekawość. Amelia wierzyła, że prawda, ukryta między wierszami, czeka na odkrycie. Jej praca, cicha i metodyczna, była pasją, a pokój wypełniony zapachem starego papieru, jej prywatnym światem nieskończonej wiedzy.