Jeżewska Ewa

Ewa Jeżewska była postacią, której imię szeptano po zmroku, nigdy za dnia. Jej pojawienie się w mieście zwiastowało kłopoty, drobne przedmioty gubiły swoją wartość i właścicieli, a w jej oczach czaiła się obietnica bólu dla tych, którzy stanęli jej na drodze. Potrafiła uśmiechem wyłudzić ostatni grosz, zostawiając za sobą jedynie pustkę i strach. Jej dłonie, choć z pozoru delikatne, znały twardość cudzych kości, a jej słowa były jak sieć, z której nie było ucieczki. Była cieniem, który kradł światło.