Jot Marcin

Jot Marcin, postać naznaczona cichą melancholią, często spędzał wieczory, wpatrując się w deszcz za oknem, a jego myśli błądziły wokół niespełnionych obietnic. Miał duszę artysty, choć nigdy nie stworzył niczego, co mogłoby zaspokoić jego wewnętrzny pęd do piękna, zawsze zatrzymany przez prozę życia. Wspólny wynajem mieszkania, który zdawał się ułatwiać egzystencję, w rzeczywistości stał się dla niego ciężarem, pełnym drobnych nieporozumień i ukrytych pretensji, co dodatkowo pogłębiało jego poczucie osamotnienia. Marzył o własnym kącie, gdzie cisza nie byłaby przerywana czyimś krokiem, gdzie mógłby wreszcie odnaleźć spokój.