Kąkolewski Sawomir

Sawomir Kąkolewski, mężczyzna o twarzy pooranej zmarszczkami zmartwień, unikał wzroku, w jego postawie widać było ciężar, może wyrzutów sumienia, może strachu, trudno powiedzieć, jego dni upływały pod znakiem unikania odpowiedzialności, zobowiązań, które zlekceważył, alimenty, temat bolesny, wracający jak bumerang, nie dawały mu spokoju, ciążyły na jego sumieniu, w konsekwencji prowadząc do wewnętrznego konfliktu, braku poczucia stabilizacji, a może nawet godności, jego sytuacja komplikowała się z każdym dniem, tworząc błędne koło, z którego trudno było mu się wydostać.