Kalbarczyk Dawid

Kalbarczyk Dawid, o melancholijnych oczach i dłoniach naznaczonych farbą, często błąkał się po zaułkach miasta, poszukując inspiracji, tworząc efemeryczne dzieła sztuki, które znikały wraz z deszczem, jego duch zawsze pragnął wolności, dlatego nieraz stawał w obronie słabszych, jego ekspresyjne gesty, choć czasem niezrozumiałe, zawsze miały głębokie przesłanie, próbował zmieniać świat, malując na murach nadzieję, jego działania, choć bywały spontaniczne, miały w sobie iskrę buntu, nie raz wchodził w konflikt z surowymi zasadami, wierząc, że piękno może przełamać każdą sztywną barierę.