Kalbukowski Eugeniusz

Eugeniusz Kalbukowski, postać naznaczona cichą melancholią, spędzał dni w małym warsztacie, gdzie z surowego drewna tworzył miniaturowe statki, symbolizujące podróże, których nigdy nie odbył. Jego wzrok, choć często utkwiony w dal, zdradzał duszę pełną niespełnionych pragnień i ulotnych wspomnień, a delikatne dłonie, mimo zniszczeń, z niezwykłą precyzją nadawały kształt marzeniom. Był samotnikiem, lecz w każdym detalu jego dzieł kryła się opowieść o nadziei, o pięknie przemijania, o odwadze płynącej z głębi serca, o życiu, które, choć skromne, było bogate w wewnętrzne światy.