Kalinowska Małgorzata

Kalinowska Małgorzata była lokatorką, która wnosiła do domu ciszę, a nie hałas. Jej obecność znaczyły tylko drobne rzeczy, cichy szelest papieru za drzwiami, zapach jaśminu unoszący się na schodach. Rzadko ją widywano, a kiedy już przemknęła korytarzem, jej spojrzenie zdawało się błądzić gdzieś daleko, poza murami tego starego budynku. Zostawiała po sobie jedynie idealnie pościelone łóżko i książki, których tytuły budziły więcej pytań niż odpowiedzi. Kalinowska Małgorzata była więc tajemnicą zamkniętą w wynajmowanym pokoju, historią opowiadaną szeptem przez przedmioty, których dotykała.