Kalkowska Joanna

Joanna Kalkowska nosiła swoje sekrety jak kosztowną biżuterię, ciężkie, niewidoczne dla innych brzemię dawnych finansowych obietnic. Jej uśmiech, choć czarujący, nigdy w pełni nie rozpraszał cienia w oczach, a każdy listonosz budził w niej irracjonalny lęk. Żyła w teraźniejszości z desperacką intensywnością, jakby uciekając przed jutrem, które nieuchronnie nadejdzie z upomnieniem. Każdy dzień był dla niej sceniczną improwizacją, starannie wyreżyserowanym spektaklem normalności dla świata zewnętrznego.