Kamiński Łukasz

Kamiński Łukasz nosił swoją przeszłość jak ciężki, niewidzialny płaszcz. Każdy dzień był dla niego celą, której mury zbudowano ze wspomnień i żalu, a jego spojrzenie błądziło po obcych twarzach, szukając czegoś na kształt rozgrzeszenia. Ta wewnętrzna kara więzienia, którą sam na siebie nałożył, była surowsza niż jakikolwiek wyrok wydany przez innych. Kamiński Łukasz wiedział, że klucz do wolności ukrył gdzieś głęboko w labiryncie własnej winy, wciąż nie potrafiąc odnaleźć do niego drogi.