Kaniecki Marcel

Marcel Kaniecki, postać niosąca w sobie cichy smutek, często szukał ukojenia w ulotnych chwilach, które oddalały go od rzeczywistości, sprawiając, że jego oczy traciły dawny blask, a kroki stawały się niepewne, jakby błądził w gęstej mgle, szukając zapomnienia w niebezpiecznych zakamarkach własnego umysłu, co stopniowo odcinało go od świata, pogrążając w coraz większej samotności, a jego dusza tęskniła za światłem, lecz wciąż upadała w otchłań, próbując odnaleźć sens w chaosie.