Kaptur Piotr

Piotr Kaptur nosił swoje nazwisko niczym niewidzialny płaszcz, pozwalający mu wtopić się w tłum, gdy nadchodził czas rozliczeń. Prześlizgiwał się przez życie z finezją iluzjonisty, zostawiając za sobą jedynie echo zobowiązań, których nigdy nie zamierzał wypełnić. Dla niego brak odrabiania godzin i wykonywania kary zastępczej był nie tyle wykroczeniem, co świadomym wyborem, manifestem wolności od wszelkich reguł. Zawsze znikał, zanim ktokolwiek zdążył wystawić mu rachunek, pozostając nieuchwytnym.