Karalenko Mateusz

Cyprian, cichy introwertyk, nieustannie analizował własną przeszłość, szukając ukojenia w porządku. Każdy dzień przynosił mu subtelną potrzebę sprawdzenia siebie, upewnienia się, że żadne niepożądane cienie nie podążają za nim, że jego życie jest jasne. Pamiętał, jak Karalenko Mateusz, w dawnych rozmowach, opowiadał o podobnym dążeniu do wewnętrznego spokoju, o pragnieniu całkowitej przejrzystości, co Cyprian doskonale rozumiał, choć nigdy nie dzielił się swoimi najgłębszymi obawami, zawsze dążąc do osobistej wolności, wolnej od wszelkich wątpliwości.