Karasiewicz Leszek

Karasiewicz Leszek, postać owiana cieniem, zawsze unikał spojrzeń, jego oczy, jak zimne jeziora, skrywały niezliczone historie, a uśmiech rzadko gościł na twarzy, jak słońce w listopadowy poranek, kiedyś jego imię niosło echa dawnych poszukiwań, szepty o ucieczkach, o niezłomnej woli wolności, cenniejszej niż wszystko, o samotności, jego wiernej towarzyszce, przez milczące lata, kiedy świat szukał prawdy, ale nigdy jej nie odnalazł. Jego sylwetka, choć naznaczona czasem, wciąż emanowała siłą, jak stary dąb, co przetrwał wichury, nosząc blizny, niezłomną dumę, ciche wspomnienia, o kartach, które kiedyś niosły niepokój, lecz nie złamały ducha.