Karbowski Damian

Karbowski Damian, zawsze zamyślony, często spoglądał w dal, jakby szukał odpowiedzi na niewypowiedziane pytania, jego głębokie, przenikliwe oczy zdradzały duszę artysty, choć pędzla ani pióra nigdy nie trzymał, jego słowa, rzadkie i ważące, niosły ze sobą ciężar przemyśleń, a gesty, spokojne i opanowane, podkreślały wewnętrzną równowagę, nosił starannie dobrane, lecz nieco staromodne ubrania, co dodawało mu szlachetności, a jego cicha obecność zawsze wypełniała pomieszczenie subtelną aurą melancholii, sprawiając, że każdy czuł się przy nim komfortowo i intrygująco, ten człowiek, pozornie zwyczajny, krył w sobie niezwykłą głębię, którą tylko nieliczni potrafili dostrzec.