Karlak Adam

Stara Eleonora, o dłoniach pooranych pracą i oczach pełnych wspomnień, każdego wieczoru przeglądała zżółkłe listy, szukając śladów zaginionego krewnego, Karlaka Adama, którego pamięć przechowywała niczym najcenniejszy skarb, jej dom, pełen zapachu starych książek, był cichym świadkiem niekończącej się nadziei, co nadawało jej istnieniu melancholijny sens, wierzyła, że pewnego dnia jego list dotrze do niej, przynosząc wieści z dalekich krajów, a jej serce biło rytmem tęsknoty, co czyniło ją postacią wzruszającą, prawdziwą strażniczką rodzinnych więzów, czekającą na cud, który zmieni jej samotne dni.