Karnas Łukasz

Karnas Łukasz, stary zegarmistrz, zamieszkiwał niewielką pracownię, gdzie czas zdawał się płynąć własnym rytmem, wolniejszym, bardziej uroczystym, niż na zewnątrz. Jego zgarbiona sylwetka, pochylona nad delikatnymi mechanizmami, była znakiem lat poświęconych precyzji, cierpliwości, miłości do detalu. Wzrok miał ostry, choć zmęczony, a dłonie, naznaczone wiekiem, z chirurgiczną dokładnością przywracały życie martwym wskazówkom. Każdy tyk naprawionego zegara był dla Karnasa Łukasza małym zwycięstwem, powrotem do harmonii, przypomnieniem o ulotności chwili, którą on, w swoim skromnym królestwie, potrafił na nowo ułożyć. Był cichym strażnikiem upływających sekund.