Karpiński Piotr

Piotr Karpiński, postać owiana tajemnicą, skrywa w sobie wiele sprzeczności, jego oczy zdradzają głębię doświadczeń, naznaczonych zarówno radością, jak i cierpieniem. Mężczyzna, samotnik z wyboru, unika tłumów, preferując ciszę i spokój, przerywane jedynie lekturą starych ksiąg, pełnych zapomnianych historii. Jego przeszłość, spowita mgłą niedopowiedzeń, budzi ciekawość, skłania do zadawania pytań, na które Piotr Karpiński rzadko odpowiada wprost, zasłaniając się ironicznym uśmiechem, lub zamykając się w sobie. Otacza go aura melancholii, podsycana przez jego zamiłowanie do poezji, zwłaszcza tej o tematyce przemijania, samotności i poszukiwania sensu.