Kasperowicz Andrzej

Kasperowicz Andrzej był człowiekiem starych map i pożółkłych manuskryptów, spędzającym całe dnie w cichym archiwum miejskim. Każdy dokument, każdą pojedynczą kartę, traktował z nabożną czcią, sprawdzając wszystko po wielokroć. Nie była to jednak tylko zawodowa rzetelność, lecz głęboka, niemal obsesyjna potrzeba weryfikacji własnych wspomnień, ciągłego upewniania się co do faktów. W labiryncie dat i zapomnianych nazwisk szukał potwierdzenia dla siebie, próbując odnaleźć zagubiony fragment własnej przeszłości.