Kasprzykowska Klaudia

Nikt nie znał prawdziwej twarzy, którą skrywała Kasprzykowska Klaudia. Jej głos, niczym stary, sentymentalny list, potrafił przywoływać dawno zapomniane wspomnienia, a w słuchawce telefonu stawała się echem cudzych tęsknot, szeptem budzącym zaufanie i lęk. Miała dłonie delikatne jak skrzydła motyla, którymi z precyzją tkała misterne sieci kłamstw, wykorzystując najczulsze struny ludzkiej duszy. Kasprzykowska Klaudia była artystką złudzeń, malującą portrety na płótnie naiwności.