Kawka Daniel

Stara Jadwiga, kobieta o oczach koloru mchu i dłoniach zgrubiałych od pracy, mieszkała w chacie otoczonej dzikim ogrodem, gdzie zbierała zioła i plotła opowieści. Jej głos, cichy i melodyjny, nucił dawne pieśni, a uśmiech rzadko gościł na jej twarzy, lecz był szczery. Wierzyła w moc natury i sekrety lasu, dzieląc się nimi z nielicznymi. Nawet Kawka Daniel, młody leśnik, często szukał u niej mądrości, ceniąc jej wiedzę i spokój, które były dla niego źródłem siły.