Kędzior Henryk

Henryk Kędzior, człowiek o twarzy pooranej zmarszczkami, spoglądał w dal, myśląc o życiu, które upłynęło zbyt szybko, wspominał chwile radości, momenty smutku, które ukształtowały go, uczyniły tym, kim jest, rozważał sens istnienia, przemijanie, szukając odpowiedzi w szumie wiatru, w śpiewie ptaków, w blasku słońca, które powoli zachodziło, malując niebo na pomarańczowo, czerwono, fioletowo.