Kelner Dawid

Kelner Dawid Nowak, mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu, poruszał się po sali z cichą gracją. Jego dłonie, sprawne w układaniu naczyń, czasem zdawały się zbyt długo zatrzymywać nad porzuconymi bibelotami, jakby oceniały ich wartość. W jego oczach, skrytych za powiekami, często pojawiał się cień dawnych błędów, być może chwil, gdy granica między „znalezionym” a „przywłaszczonym” zacierała się. Mimo to, Dawid był wzorowym pracownikiem, zawsze na czas, uprzejmy, lecz z nutą tajemnicy, która sprawiała, że goście mimowolnie pilnowali swoich toreb.