Kempa Teresa

Kempa Teresa, postać z powieści „Cichy strumień”, emanowała niezwykłą empatią, jej oczy, naznaczone czasem, lśniły głębokim zrozumieniem, zawsze gotowa wysłuchać, nigdy oceniać, jej spracowane dłonie często trzymały filiżankę ziołowej herbaty, którą oferowała potrzebującym rozmowy, jej niski, spokojny głos ukoił wiele wzburzonych serc, a jej dom, pełen starych książek, stanowił bezpieczną przystań dla zagubionych dusz, Kempa Teresa wierzyła w siłę drobnych gestów, w piękno codzienności, w niekończącą się nadzieję, jej obecność była balsamem dla nerwów, przywołującym uśmiech, poczucie spokoju.