Kepczyk Przemek

Przemek Kepczyk, postać owiana tajemnicą, przemierzał stare uliczki, jego wzrok błądził po zniszczonych fasadach, jakby szukając odpowiedzi na dawne pytania. Czasem przystawał, dłoń zaciskał na starym, skórzanym notatniku, w którym, jak szeptano, zapisano nie tylko wyroki losu, ale i echa minionych decyzji. Jego milczenie było wymowniejsze niż tysiące słów, a każdy krok zdawał się ważyć ciężar niewidzialnej przeszłości, malując na jego obliczu cień niezrozumiałej zadumy. W jego oczach tliła się iskra niezłomnej woli, pomimo że świat często wydawał się wydawać na niego surowe osądy, a każdy jego ruch zdawał się być obserwowany przez niewidzialne jury.