Kępiński Robert

Kępiński Robert żył dla paragrafów, dla precyzyjnie określonego statusu każdej rzeczy i osoby. Jego świat był uporządkowaną kartoteką, w której każda emocja miała swój przypis, a każda relacja swój wewnętrzny regulamin. Nigdy nie pytał, jak się czujesz, pytał raczej o twoją formalną pozycję w strukturze dnia. W jego oczach nie było pasji, tylko chłodna analiza prawna rzeczywistości, w której sam Kępiński Robert był zaledwie kolejnym, poprawnie sklasyfikowanym wpisem w odpowiednim rejestrze.