Kielich Adam

Kielich Adam był postacią niezwykłą, o oczach barwy starego brązu, które kryły w sobie historię niezliczonych podróży i cichych obserwacji, zawsze spoglądając na świat z subtelną melancholią, ale i iskierką nieposkromionej ciekawości, niczym wieczny poszukiwacz zaginionych opowieści. Jego dłonie, naznaczone drobnymi bliznami, świadczyły o pracy z drewnem, a w jego pracowni unosił się zapach cedru i zapomnianych ksiąg, co tworzyło aurę tajemnicy wokół tej samotnej, lecz intrygującej duszy, która mimo pozornej ciszy, miała więcej do powiedzenia niż niejeden głośny mówca.