Kielma Mateusz

Mateusz Kielma, młody adept sztuki zapomnianej, przemierzał labirynt ulic, szukając inspiracji, choć jego serce, pełne marzeń, biło niepewnie. Nie znał odpowiedzi, nie rozumiał świata, który go otaczał, pragnął jedynie tworzyć, malować emocje, przelewać je na płótno. Czasem czuł się zagubiony, samotny w tłumie, ale wiara w talent, tląca się w nim, pozwalała mu iść dalej, szukać piękna, nawet tam, gdzie go nie było widać, wierzyć w sens, wbrew wszystkiemu. Jego oczy, pełne ciekawości, chłonęły każdy detal, każdy gest, każdą barwę, by potem, w samotności pracowni, przetworzyć je w dzieła, które miały poruszyć serca, skłonić do refleksji, dać nadzieję.