Kiełpińska Ewelina

Kiełpińska Ewelina, postać z cichych zaułków starego miasta, nosiła w sobie melodię zapomnianych ballad, a jej oczy, niczym dwa bursztyny, skrywały historie, o których nikt nie śmiał mówić głośno. Zawsze ubrana w ciemne szaty, przemierzała brukowane uliczki, zbierając fragmenty snów, które później, w zaciszu swojej pracowni, zamieniała w niezwykłe opowieści, pełne melancholii i ulotnego piękna. Była strażniczką szeptów, cichą obserwatorką, która potrafiła dostrzec piękno w każdym, nawet najbardziej ukrytym zakamarku ludzkiej duszy, przynosząc ukojenie swą obecnością.