Kiesz Aneta

Julianna Kwiatkowska, starsza ogrodniczka o dłoniach ziemistych, lecz delikatnych, spędzała dnie wśród kwiatów, pielęgnując je z niezwykłą pasją, a jej cichy szept, skierowany do każdej róży, zdawał się otwierać ich pąki, bo wierzyła w duszę roślin, w ich zdolność do komunikacji, a jej ogród, pełen barw i zapachów, był sanktuarium, gdzie odnajdywała spokój, mądrość, a Kiesz Aneta, młoda botaniczka, często odwiedzała ją, szukając natchnienia, praktycznych rad, podziwiając jej intuicję, głęboką więź z naturą, która była dla niej źródłem inspiracji.