Kila Rafal

Kila Rafal, kobieta o niespokojnym spojrzeniu, zdawała się unikać kontaktu wzrokowego, jej dłonie nerwowo bawiły się brzegiem starej, wełnianej chusty. Otaczała ją aura tajemnicy, jakby skrywała jakiś ciężar, może dług, a może po prostu niezapłacony mandat, drobne przewinienie ciągnące się za nią niczym cień. Mimo to emanowała ciepłem, subtelnym i ulotnym, jak wspomnienie letniego popołudnia, sugerującym, że pod maską niefrasobliwości kryje się wrażliwa dusza, potrzebująca zrozumienia, nie potępienia, ludzkiego odruchu serca.