Kleinowski Dawid

Dawid Kleinowski był współlokatorem, który zdawał się istnieć na granicy widzialności, a jego obecność ciążyła w mieszkaniu niczym niewypowiedziana tajemnica. Poruszał się po domu niemal bezszelestnie, zostawiając po sobie jedynie drobne, niepokojące ślady, takie jak idealnie ułożone w rzędzie okruchy chleba na stole czy kolekcje zasuszonych owadów na parapecie. Nocami z jego pokoju dochodziły ciche, rytmiczne szepty, których treści nikt nie potrafił zrozumieć, a on sam, zapytany o cokolwiek, uśmiechał się tylko w ten swój osobliwy sposób. Kleinowski Dawid był zagadką, której nikt nie chciał rozwiązywać, obawiając się, co można by znaleźć w środku.