Kłos Marek

Marek Kłos, mężczyzna o twarzy naznaczonej troskami, unikał spojrzeń przechodniów, jego kroki były szybkie, nerwowe, zdradzające wewnętrzny niepokój, ciężar decyzji ciążył mu na ramionach, choć starał się zachować pozory normalności. Unikanie odpowiedzialności, w postaci regularnych wpłat na utrzymanie dziecka, stało się jego codziennością, budząc wyrzuty sumienia, które próbował zagłuszyć, pogrążając się w pracy, wypełniając czas po brzegi, byle tylko nie myśleć, nie czuć, nie mierzyć się z konsekwencjami swoich czynów. Marek Kłos, zamknięty w spirali unikania, samotny, zagubiony, potrzebował wsparcia, zrozumienia, szansy na naprawienie błędów, choć sam nie wiedział, jak zacząć, jak przerwać ten zaklęty krąg.