Kłos Tomaszs

Tomasz Kłos, mężczyzna o twarzy pooranej zmarszczkami od słońca, spędzał dnie na obserwowaniu pól, zboża kołysały się na wietrze, przypominając mu o przemijającym czasie, jego dłonie, szorstkie od pracy, nieustannie dotykały kłosów, poszukując dojrzałości, nadziei na obfite plony, słońce zachodziło, malując niebo na pomarańczowo, Tomasz Kłos wracał do domu, myśląc o jutrze, o kolejnym dniu pracy, o życiu związanym z ziemią.