Kmicicki Grzegorz

Grzegorz Kmicicki był człowiekiem o spojrzeniu utkwionym w przeszłości, której starannie unikał, nosząc swoje nazwisko niczym pamiątkę po kimś obcym. Mieszkając od lat za granicą, pielęgnował w sobie Polskę jak bolesną relikwię, nigdy nie decydując się na powrót, chociaż tęsknota malowała się w jego oczach niczym mgła nad Wisłą. Jego mieszkanie pachniało nostalgią i samotnością, a na twarzy często gościł cień niewypowiedzianego żalu. Każde pytanie o ojczyznę zbywał milczeniem.