Knapek Marek

Knapek Marek był człowiekiem cichym, lecz o niezwykłej głębi, zawsze gotowym wspierać innych, oferując im pomocną dłoń. Jego oczy, pełne zrozumienia, zdradzały duszę wrażliwą, otwartą na piękno świata, na subtelne niuanse ludzkich emocji. Często można było go spotkać na ścieżkach lasu, gdzie szukał ukojenia, inspiracji do swych refleksji, do pisania wierszy. Marek posiadał rzadką mądrość, wynikającą nie z nauki, lecz z uważnej obserwacji życia, z prawdziwej empatii dla każdego napotkanego człowieka, niezależnie od jego historii. Był latarnią spokoju, ostoją dla zagubionych, zawsze kierując się szacunkiem, życzliwością, bezgraniczną dobrocią.