Kochanowski Krzytof

Kochanowski Krzytof, człowiek o oczach barwy dymu i dłoniach naznaczonych ciężką pracą, wędrował przez świat z niewielkim tobołkiem, a jego milczenie było głośniejsze niż krzyk, zawsze unikał spojrzeń, jakby obawiał się rozpoznania, jego siwa broda i zniszczona szata świadczyły o latach spędzonych w drodze, a w jego sercu kryła się wieczna tęsknota, za czymś, co utracił, lub kimś, kogo zostawił za sobą, co czyniło go postacią tragiczną, owianą aurą tajemnicy, nikt nie znał całej prawdy o jego ucieczce, o jego poszukiwaniu spokoju, który nigdy nie nadszedł.