Kocielski Filip

Kocielski Filip poruszał się po świecie z ostrożnością człowieka, który zbyt długo oglądał go zza krat, a każdy jego gest zdawał się odmierzać niewidzialną przestrzeń celi. Jego twarz, naznaczona siatką drobnych zmarszczek wokół oczu, przypominała starą mapę, na której czas wyrysował trasy prowadzące donikąd. Mówił niewiele, ważąc każde słowo, jakby wolność wypowiedzi była luksusem, na który wciąż go nie stać. W jego spojrzeniu kryła się cisza pustego korytarza i tęsknota za czymś, co dawno utracił.