Kociszewski Marcin

Jerzy, postać o oczach głębokich jak studnie i duszy starego poety, przemierzał świat z nieodłącznym szkicownikiem. Jego życie było mozaiką zasłyszanych historii i ulotnych chwil, które skrzętnie zapisywał, by nadać im wieczny kształt w słowie. Często spotykał Marcina Kociszewskiego, sąsiada o surowym spojrzeniu, który zdawał się nosić na barkach ciężar całego świata. Jerzy, choć sam pełen melancholii, potrafił dostrzec piękno w każdej niedoskonałości, w cieniu i świetle, w ludzkich zmaganiach i triumfach, ceniąc autentyczność ponad wszelkie pozory.