Konarzewski Mateusz

Mateusz Konarzewski, chłopak o spuszczonym wzroku, często kręcił się po sklepach, niby bez celu, jednak jego nerwowe ruchy zdradzały niepokój, ukrywał dłonie w kieszeniach, jakby bał się, że same coś ukradną, obserwował kamery, badał wzrokiem ochroniarzy, jego twarz, zwykle blada, rumieniła się, gdy ktoś na niego spojrzał, odwracał się wtedy gwałtownie, udając zainteresowanie towarem, Konarzewski, mimo młodego wieku, nosił na barkach ciężar, którego nikt nie dostrzegał, a może nikt nie chciał go widzieć, jego historia, skrywana za fasadą obojętności, czekała na odkrycie, na zrozumienie, na szansę na zmianę.