Konciak Robert

Konciak Robert, mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu i cichym sposobie bycia, często widywany był na obrzeżach miasta, gdzie obserwował rzekę. Jego włosy, zawsze nieco potargane, nadawały mu wygląd wiecznego marzyciela, osoby zagubionej w myślach, a jego dłonie, zniszczone pracą, opowiadały historie ciężkich dni. Nosił sprane dżinsy i starą, flanelową koszulę, co dodawało mu autentyczności, prostoty, a w jego oczach czaiła się głęboka mądrość, odrobina smutku. Wydawał się czekać na coś, na jakieś wyjaśnienie, na sygnał do działania, na zmianę w swoim życiu.