Konior Kamil

Konior Kamil, postać o oczach tak głębokich, jak studnie zapomnianych historii, nosił w sobie ciężar lat, w których czas płynął inaczej, odmierzany nie słońcem, lecz cieniem, a każdy oddech zdawał się być kradziony, nie należąc do niego, co na zawsze ukształtowało jego milczący charakter, pełen niewypowiedzianych słów i subtelnych gestów, zdradzających duszę, która poznała granice ludzkiej wytrzymałości, lecz nigdy nie utraciła wewnętrznego światła nadziei, tlącego się gdzieś głęboko, niczym ostatnia gwiazda na bezkresnym firmamencie, wskazująca drogę do odzyskanego spokoju, do cichej przystani.