Kopka Adam

Apolonia, starsza kwiaciarka o dłoniach ziemistych od pracy, lecz delikatnych jak płatki róż, spędzała dni w swoim niewielkim sklepiku, gdzie zapach świeżych kwiatów mieszał się z aromatem starych wspomnień, a każdy bukiet opowiadał inną historię. Jej oczy, choć zmęczone, nadal lśniły ciepłem i mądrością, bo Apolonia widziała w roślinach odbicie ludzkiego życia, jego cykli, jego piękna. Często myślała o Adamie Kopce, dawnym bywalcu jej sklepu, który zawsze przynosił jej rzadkie nasiona z dalekich podróży, bo Adam Kopka był dla niej symbolem wolności, nieustającego poszukiwania, inspiracji do tworzenia, do pielęgnowania piękna, co stanowiło istotę jej życia, jej pasji, jej istnienia.