Korejwo Bartosz

Apolonia Nowak, starsza kobieta o przenikliwych oczach, zawsze nosiła srebrny medalion, symbolizujący jej więź z historią, z cichymi opowieściami, z zapomnianymi ludźmi, a jej dom, pełen ksiąg, kurzu, wspomnień, był azylem prawdy, gdzie każda rzecz szeptała sekrety, czekała na zrozumienie. Pamiętała, jak Korejwo Bartosz, młody badacz, kiedyś u niej szukał prawdy, a ona, ze spokojem, wskazała mu drogę, otworzyła świat dawnych opowieści.