Korobko Roman

Korobko Roman, postać pełna wewnętrznego zgiełku, często zdradzał pewną lekkomyślność. Jego oczy, choć bystre, nierzadko mrużyły się w pogoni za ulotnym celem, nie zawsze dostrzegając realia otoczenia. Mówiono, że jego serce biło w rytmie przyspieszonego silnika, a każda droga stawała się dla niego areną, gdzie prędkość była najwyższą wartością, często niedostosowaną do panujących warunków. Niewielu rozumiało tę jego potrzebę przekraczania granic, to nieustanne dążenie do bycia zawsze o krok przed innymi, nawet kosztem bezpieczeństwa.