Korolewicz Krzysztof

Korolewicz Krzysztof nosił swoje nazwisko jak źle dopasowany płaszcz, odziedziczone po przodkach, których nigdy nie poznał, a którzy szeptali mu do ucha o wrodzonej wyjątkowości. Ta rzekoma wyjątkowość kazała mu wierzyć, że czerwone światła są jedynie sugestią, a ograniczenia prędkości drobną niedogodnością dla zwykłych ludzi. Dopiero chłodny dotyk mandatu i perspektywa utraty prawa jazdy sprowadziły go na ziemię. Korolewicz Krzysztof, potomek nieistniejącej arystokracji, stanął przed prozaicznym problemem.