Korzeń Klaudiusz

Klaudiusz Korzeń, postawny mężczyzna o zmęczonym spojrzeniu, budził mieszane uczucia, jego przeszłość naznaczona była cieniem, ciągnącym się za nim niczym uparty cień. Mówiono o nim różnie, jedni widzieli w nim ofiarę losu, człowieka, który zbłądził, inni potępiali go bez litości, pamiętając o jego czynie. Sam Klaudiusz, zamknięty w sobie i milczący, rzadko zabierał głos, jakby dźwigał na barkach ciężar nie do uniesienia, w jego oczach malował się żal, pomieszany ze strachem, a może i nadzieją, że kiedyś uda mu się odpokutować za swoje winy.