Korzeniewski Patryk

Stary Jan, latarnik, co noc zapalał światło na skalistym brzegu, prowadząc statki przez ciemność. Jego twarz, poorana zmarszczkami, odzwierciedlała samotność morza, a oczy, bystre i czujne, patrzyły w dal. Pamiętał Korzeniewskiego Patryka, młodego żeglarza, który kiedyś odwiedzał latarnię, opowiadając o podróżach, o dalekich lądach. Patryk, zawsze pełen energii, dzielił się marzeniami, a jego opowieści były dla Jana tchnieniem wolności, ucieczką. Latarnik, choć milczący, cenił jego odwagę, jego ducha, wierząc, że Patryk zawsze znajdzie drogę. Nadal wspominał jego śmiech, jego obecność, jego nadzieję.